நாலடியார் 03 : 04
யாக்கை நிலையாமை
சென்றே எறிப ஒருகால் ; சிறுவரை
நின்றே எறிப பறையினை – நன்றேகாண்
முக்காலைக் கொட்டினுள் மூடித்தீக் கொண்டெழுவர்
செத்தாரைச் சாவார் சுமந்து.
நாலடியார் 24 – சொல் பொருள் விளக்கம்
செத்தாரைச் சாகப்போகிறவர்கள் சுமந்துசென்று செத்தவர் உடலுக்குக்குத் தீ மூட்டி, மீள்வர். எண்ணி அறம் செய்வோம். இறந்த பின்னும் உடல் சிறிது நேரமேனும் வீட்டிலிருக்க இடமில்லாமையின், யாக்கையின் நிலையாமையைக் கருதி, உடனே அறவழிக்கண் நிற்க.
சென்று – இறந்தவர் வீட்டுக்குப் போய், எறிப ஒரு கால் – பறையடிப்போர் ஒருமுறை பறைகொட்டுவர், சிறுவரை நின்று – சிறிது பொழுது நிறுத்தி, எறிப பறையினை – மீண்டும் அச் சாவுமேளத்தைக் கொட்டுவர், முக்காலைக் கொட்டினுள் – மூன்றாம் முறையாகக் கொட்டுமுன், செத்தாரைச் சாவார் சுமந்து – இறந்தவரை இனி இறப்பவர் சுமந்துகொண்டு, மூடி தீ கொண்டு எழுவர் – துணியால் மூடித் தீயைக் கைக்கொண்டு இடுகாட்டுக்குப் புறப்படுவர், நன்றே – இந்நிலை இன்பந் தருவதோ, காண் – எண்ணுக.
The funeral.
They march and then strike once! A little while they wait, then strike the drum a second time. Behold, how fine! The third stroke sounds. They veil it, take the fire, and go forth :—the dying bear the deed!
This poem in Naladiyar gives a clear picture of the temporariness of our worldly life. The people who are going to die sooner or later are doing the last (funeral) rites of a DEAD PERSON.
“செத்தாரைச் சாவார் சுமந்து”. என்ன அருமையான வார்த்தைப் பிரயோகம்.
தமிழைத் தவிர எந்த மொழியாலும் முடியாதது.